พระนั่งทรงเครื่อง

ประวัติพระแบบทรงเครื่อง

พระพุทธรูปทรงเครื่อง เป็นพระพุทธรูปที่มีการตกแต่งด้วยเครื่องทรงแบบกษัตริย์ อันแสดงถึงพระบารมีอันยิ่งใหญ่ของพระพุทธเจ้าในฐานะ “ธรรมราชา” หรือ “กษัตริย์แห่งธรรม” พระพุทธรูปประเภทนี้มักสร้างขึ้นในสมัยหลังพุทธกาล โดยเฉพาะในยุคที่พุทธศาสนาได้รับการอุปถัมภ์จากราชวงศ์ เช่น สมัยอยุธยาและรัตนโกสินทร์ตอนต้น การแต่งกายของพระพุทธรูปทรงเครื่องประกอบด้วยเครื่องประดับ เช่น มงกุฎ สังวาล แหวน สร้อย และพัดยศ ซึ่งเป็นลักษณะของกษัตริย์อินเดียโบราณ การสร้างพระพุทธรูปทรงเครื่องมักมีจุดมุ่งหมายเพื่อถวายเป็นพุทธบูชา แสดงความเคารพสูงสุด และยกย่องสถานะของพระพุทธเจ้าว่าเหนือยิ่งกว่ากษัตริย์ใด ๆ โดยพระพุทธรูปทรงเครื่องแบบนั่งมักแสดงในปางสมาธิหรือปางมารวิชัย แสดงถึงการตรัสรู้และความมั่นคงแห่งธรรม