พระยืนทรงเครื่อง

ประวัติพระแบบทรงเครื่อง

พระยืนแบบทรงเครื่องเป็นประติมากรรมพระพุทธรูปในอิริยาบถยืน ที่ได้รับอิทธิพลจากศิลปกรรมไทยโบราณ โดยเฉพาะในสมัยสุโขทัยและอยุธยา พระพุทธรูปทรงเครื่องหมายถึงพระพุทธเจ้าทรงเครื่องแบบกษัตริย์ มีการประดับด้วยเครื่องทรง เช่น มงกุฎ สังวาล และพาหุรัด แสดงถึงการยกย่องพระพุทธองค์ในฐานะ “ธรรมราชา” หรือกษัตริย์แห่งธรรม พระยืนแบบทรงเครื่องมักพบในวัดหลวงหรือศาสนสถานสำคัญ และใช้เป็นสัญลักษณ์ของพระพุทธเจ้าผู้ทรงมีพระบารมีสูงสุด ประติมากรรมประเภทนี้สะท้อนถึงความศรัทธาอย่างลึกซึ้งของประชาชน และความสัมพันธ์ระหว่างพุทธศาสนากับอำนาจทางการเมืองในอดีต