พระสุโขทัย

พระพุทธรูป สมัยสุโขทัย

พุทธลักษณะและประวัติของพระพุทธรูปสมัยสุโขทัย

พระพุทธรูปสมัยสุโขทัยถือเป็นสุดยอดแห่งศิลปกรรมไทย เกิดขึ้นในช่วงพุทธศตวรรษที่ 19–20 ภายใต้การอุปถัมภ์ของพระมหากษัตริย์ราชวงศ์สุโขทัย โดยเฉพาะในสมัยพ่อขุนรามคำแหงมหาราช ได้มีการสร้างพระพุทธรูปจำนวนมากเพื่อเป็นพุทธบูชาและแสดงถึงความเจริญรุ่งเรืองของพระพุทธศาสนาในยุคนี้

พุทธลักษณะสำคัญคือ พระพักตร์รูปไข่ ยิ้มละไม เรียกว่า “ยิ้มแบบสุโขทัย” พระขนงโก่ง พระเนตรเรียวยาว พระนาสิกโด่งงาม พระโอษฐ์เล็ก พระเศียรประดับด้วยเปลวพระโมลี ขัดสมาธิราบ พระอาการอ่อนช้อย สง่างาม แสดงถึงอุดมคติของความเป็นพระพุทธเจ้าทั้งทางร่างกายและจิตใจ พระพุทธรูปในยุคนี้สะท้อนถึงความเชื่อทางพุทธศาสนาแบบเถรวาทอย่างแท้จริง

พระสุโขทัย 120 นิ้ว ขึ้นไป

หน้าตัก 140 นิ้ว ฐานเตี้ย

รูปที่ 1

พระสุโขทัย 140 นิ้ว

ฐานเตี้ย จีวรเรียบ สดุ้งมาร

พิมพ์หนา ขัดเงา

พิมพ์ จช.

H515 W368 D185 ซม.

รูปที่ 2

พระสุโขทัย 140 นิ้ว

ฐานเตี้ย จีวรเรียบ สมาธิ

พิมพ์หนา ลงทราย

พิมพ์ จช.

H515 W368 D185 ซม.

รูปที่ 3

พระสุโขทัย 140 นิ้ว

ฐานเตี้ย จีวรเรียบ ประทานพร

พิมพ์หนา ลงทราย

พิมพ์ จช.

H515 W368 D185 ซม.

หน้าตัก 220 นิ้ว ฐานเตี้ย

รูปที่ 1

พระสุโขทัย 220 นิ้ว หรือ 11 ศอก

ฐานเตี้ย จีวรเรียบ สมาธิ

พิมพ์หนา ลงทราย

พิมพ์ จช.

(งานสั่งทำพิเศษ)

หน้าตัก 240 นิ้ว ฐานเตี้ย

รูปที่ 1

พระสุโขทัย 240 นิ้ว

(6 เมตร / 12 ศอก)

ฐานเตี้ย จีวรเรียบ สดุ้งมาร

พิมพ์หนา ลงทราย

พิมพ์ จช.

(งานสั่งทำพิเศษ)